ya eski insanların nasıl bi yaşantısı vardı...sen bugünkü ukraynada doğ, oradan kaç romanyaya , olmadı türkiyeye gideyim...nası bi macera bu arkadaş...savaş-kıtlık-ölüm korkusu-çamurlu bitmeyen yollar...of...
kendimiz için benzer bir rota çizelim...türkiyede doğ, aa burası karıştı, suriyeye ineyim, yok burada bozuk kongoya gideyim... oldu!
...ben eskiden duygulanırdım zülfünün "doğdukları yerde ölenler" adlı şiirini dinlerken...hatırlarmısınız...
"tozlu yolda iki sıralı kahveler
öyle sakin kıpırtısız
otobüsü süzerler
doğdukları yerde ölenler"
"güneş birden devrilir gider
ve geceleri titrer fenerler
hiç şikayet etmezler
doğdukları yerde ölenler"
ne huzurlu hakkaten düşününce böle bir hayat, bir yerde de yanında akan hayata öle bakar kalırsın işte...
günler geçer düşünürsün bunları...en büyük maceran bi büyüğü içmek olur...
- dedemin rota
- benim rota
2 yorum:
oku oku anira anira agla... Konya'da dogdum olmadi istanbul'a kactim... olmadi Barselona'ya simdi de buraya.
Istanbul 6 sene barselona 6 bucuk... geldik New York'un dibine... 2 sene daha var burada en az. Sonra nereye? Dogduklari yerde olenler bana bi soylesinler:
Torunum da bana boyle bir harita yapar mi bilmem hangi dilde..?
Arka fonda: tutunamadiiiim dogdugum sehirlereee
uyumadan önceki newyork lu cabezanın hayattan beklentileriyle arthur andersenda çalışan cabezanın beklentileri aynıysa daha çok gezersin hafız..
Yorum Gönder